02/10/2016 - Hooge Maey

Zondag eens iets speciaals gedaan, de TT van de Hooge Maey, een TT die niet of amper door bossen en groen gaat maar over het asfalt van de industriezone, de haven en ...het gigantische stort van Antwerpen.
Inschrijving gebeurt in Berendrecht, een minidorpje vlak bij de Hollandse grens.
Er zijn hier dan ook veel "oranje" bikers, misschien wel meer dan zwart/geel/rode.

De inschrijving is gratis maar je moet je wel zorgvuldig registreren want de Aaantwerpenaars hebben schrik dat een mtb-zelfmoord-terrorist aan de haal gaat met de 70 rottende maagden van de hooge maey.
De inschrijving is gelimiteerd en gebeurt enkel tussen 8 en 9h, de Hooge Maey is een streng beveiligde site die uitzonderlijk vandaag wordt opengesteld (openbedrijvendag).

De TT trekt zich op gang langs de kilometers hooggestapelde containers en goederentreinen van de Katoen en de Tabak natie.
Er wordt al serieus doorgetrokken, een snelheidspaal markeert 28km/h, ik ben content dat ik in het wiel kan gaan hangen van een een lokale club asfalt jane...en.
Binnen het half uur staan we aan de streng beveiligde ingang van de Hooge Maey, overal gecamoufleerde politiemensen op quads, wat een zenuwachtig gedoe hier.
Maar de meeste bikers storen zich hier niet aan want ze zijn te gefocust op het halen van de top van de provincie Antwerpen! En dat vlak naast het laagste punt van de provincie nl. de Schelde en de zee.

Ondanks de metersdikke grondlaag op het stort hangt hier constant een rotte geur.
Niet direct wat je zou verwachten van een alpenweide, zo noemen de organisatoren deze afvalheuvel.

Toch niet te onderschatten de beklimming van deze berg, na de 1e klim moest de helft van de antwerpenaren al op het kleinste viteske.
De haarspeldbocht omhoog is niet geasfalteerd maar wel heel berijdbaar en breed.
Op het hoogste punt staat een massa volk dus ik denk dat daar een bevoorrading moet zijn, noegabolle, geen bevoorrading hier maar wel een prachtig zicht op de economische motor van Vlaanderen, als ge industriele bedrijvigheid wilt zien is dit de plaats.
De eerste blikvanger : de koeltorens van Doel die hun radioactieve wolken over de Nederlandse grens stuwen.
Daarnaast een paar Belgische megawindmolens, in de achtergrond ziet ge het Nederlandse antwoord met net ietske meer windmolens.
In de voorgrond zijn er een paar dokken met de typische groene loskranen.
Deze kranen zijn ze blijkbaar aant verhuizen naar de nieuwe dokken op de linkeroever.
De chinezen gaan daarna een afvalverwerkingsplant opstarten op de vrijgekomen ruimte zodat ze ook in ons afval een voet in huis krijgen (en wij binnenkort ons gerecycleerd afval 17% duurder betalen).
Er worden op deze berg ook safaris georganiseerd, er rijdt constant een jeep op en af met open dak, de passagiers filmen het wildleven, in dit geval de opgejaagde mtb beesten...

Ah, een streepje natuurlijk groen dan van de polders (in hoeverre dat die nog natuurlijk zijn is wel de vraag).
Voor dat streepje groen ligt wel de gitzwarte afgraving die ze gestart zijn om de hooge maey binnen enkele honderen jaren opgeruimd te hebben.

Nog meer naar rechts kunde een paar grote witte bruggen ontwaren en daarnaast de industriele schouwpijpen en het inox pijpwerk van BASF.
Gelukkig wordt de aandacht hier wat afgeleid door de schaapherder die in ons zicht het aandurft om zijn 100 schapen te laten grazen op deze kankerberg (mmm lekker!)

Aan de voet van de berg liggen er honderden witte zakken, op het eerste zicht gevuld met slib of een andere donkere substantie. Blijkt het een 1 hectare grote algenkwekerij te zijn. Ze zijn hier in staat om 1 soort alg te selecteren voor kweek. De verse algjes worden afgepompt, gevriesdroogd in een container bewaard en opgestuurd naar Vietnam waar ze worden gevoederd aan de scampis die de Gieke met de nieuwjaarsreceptie wederom zal presenteren. Lekker!
De algkweekzakken worden verwarmd met restwarmte van de 4 gigamotoren die elektriciteit produceren van het methaan dat hier spontaan uit het afval opborrelt (vandaar de geur!)

Ongelooflijk hoe lang de meeste bikers op deze berg blijven hangen.
Na het hoogtepunt volgt een pittige afdaling over een begraste zijhelling, en schuin is ze, voor de helft van de bikers is ze net te spannend, zij prefereren het voetwerk.

Beneden gaat de tour nog eens rond de berg, ze hebben naast het algenveld een zonnenpanelen veld gelegd over de volledige hoogte van de berg, vlak naast 2 pijpleidingen die het methaan uit de berg oosten, hernieuwbare energie he?!

Eigenlijk is de tour dan gereden, het gaat terug door het industrieterrein maar deze keer voegen ze een wegske toe dat door het enige strookske groen landschap gaat, langs het ford van Stabroek en ook naast een gigantisch preiveld (dat in het donker fluo oplicht).

Na 35 kilometerkes, hoofdzakelijk beton vreten, rijden we binnen en, dat oh verassing, mogen we gratis een consumptie kiezen, inclusief uit de zware bieren!
De meeste echte mannen kiezen voor de Wild Jo van brouwerij de Coninck in Antwerpen.
Allez, om 11h kan ik al terug richting Brussel rijden.
Merci Hooge Maey en Noord Antwerpen, om u zo verassend bloot te leggen, ik heb genoten van u te ontdekken, het was een verassende tour maar volgende keer toch terug naar de Walen denk ik...

Geert

Mazy, rando des 5 chateaux

De weersvoorspelling op zaterdag belooft niet veel goeds, maar aangezien het op zondag om 6u30 niet regent, staan we samen met Wim en Geert om 8.00 aan de start in Mazy voor de ...rando des 5 chateaux... De eerste 16 km gaan vlot: veldwegen wisselen af met bospaadjes en we passeren de eerste van de 5 kastelen. Op verschillende plaatsen gaat het parcours gewoon over het kasteeldomein en dat geeft wel wat vakantiegevoel (zie trouwens ook fietsers die de tijd nemen voor een fotootje of selfie...). Bij de eerste break nootjes, chips, salami en een hele resem zoetigheden. Afpijling is prima en na elke splitsing volgt telkens de bevestiging op welke route je zit. Na de eerste break volgen enkele modderstroken in het bos: glijden, vallen,...naar beneden en te voet ploeteren naar boven...ik ben zeker niet de enige die stukken te voet aflegt. Gelukkig gaat het nadien weer beter. Ik hou mij aan de 45 km, geniet van het landschap en de kastelen onderweg en sla nog wat extra energie op aan de tweede break. Terwijl ik aan de finish geniet van Chimay en pain saucisse, life muziek en ambiance (op dat moment regent het nog niet!), rijden de mannen nog 20 km extra met bijbehorende hoogtemeters…. Fijne streek, mooi parcours, toffe ambiance, goed georganiseerd ... net zoals vorige week in Jambes de moeite om nog eens terug te komen met goed weer!!

Banneux

Een ritje in de Ardennen laat ik niet links liggen, ondanks de regen van de afgelopen dagen en de slechte weersvoorspelling. Bovendien weet ik uit ervaring dat je in de streek rond Luik praktisch nooit moet baggeren.
Na een uur en een kwartier rijden, sta ik reeds op de parking in Banneux. Voorlopig is het nog droog. De organisatie heeft 1700 hm beloofd en gezien Theux niet zover af is, is dat niet zo moeilijk.
Na een vlotte inschrijving ben ik vertrokken voor de 65 km. Het parcours is goed berijdbaar en de afpijling is goed in orde. Op de bevoorradingen ook niets tekort. We krijgen enkele mooie afdalingen, technisch en tricky over Leisteen. Op de steile hellingen die eigen zijn aan deze streek, zit ik nog te wachten.
Er zitten wel een paar mooie lange en steile hellingen in en het rotsige padje naast de Chefna is ook niet mis. Maar de ik heb toch de indruk dat ze hier veel links laten liggen. We rijden door Theux, La Reid, Nonceveux, Remouchamps,... Uiteindelijk kom ik binnen met 67 km en "slechts" 1500 hm. Als je 1700 hm belooft, moet je in deze streek toch minstens zoveel kunnen voorschotelen vind ik.
Als afsluiter een La Chouffe, cadeautje van de organisatie. Wanneer ik terug op de autostrade richting Leuven rijd, gaan de hemelsluizen open. Blij dat ik naar hier gekomen ben, genoten van de tocht, maar toch moet ik besluiten dat dit zeker niet de mooiste ardennenrit was. Misschien ben ik een beetje verwend geweest de afgelopen weken...

Nicky

L'Arjamboise Jambes

Het is droog maar dreigende wolken zijn in de verte te bespeuren.
Ni veel Zoenkers te bekennen om 09u00. We plannen om de 48 km te doen met 1100 hoogtemeters. Kwestie van onze training van het clubweekend te onderhouden.
Het is duidelijk dat er getemporiseerd moet worden willen we kunnen uitrijden.
In vergelijking met de streek rond Aarschot heeft Namen toch iets extra om te biken als je graag lange hellingen doet en af en toe van een mooi uitzicht wil genieten.
3 Breaks op de planning en dus na onze eerste 8 km was het al even verpozen. Maar het werd donkerder en ja, de regenjas moest aan.
Bijzonder mooi parcours met als enige nadeel dat je het pad moest delen met wandelaars (wandelclub), lopers en paarden, als je dat als een nadeel wil zien...
Holle wegen, single tracks, riviertjes oversteken, fijn!
De afpijling (lees lint dat ergens aan vast gemaakt is) was soms wel pover maar we hebben het gevonden J.
Over een bikestalling gesproken, gewoon in de sporthal naast de tafeltjes, het had wel iets.

Kortom als je wat tijd kan voorzien zien ze me hier volgende keer weer.

Wakeske

3Action Classic Wolfsdonk

De ZoeNKers zijn erg stipt geworden tegenwoordig, van een academisch Kareltiertje voor laatkomers is geen sprake meer. Toen ik de parking opdraaide zal ik Wakeske en Kathleen de fiets opspringen, aan de inschrijving zag ik enkel Geert nog (die alleen wou rijden, iets met een motortje ofzo). Na enkele kilometers had ik ze gelukkig te pakken en konden we samen dazen.
Voor de extreme hoogteverschillen, de steile afdalingen en de rotsige ondergrond moet je natuurlijk niet naar Wolfsdonk gaan. Wil je het snelheidsgevoel ervaren door het snel en opeenvolgend draaien en keren op talloze singletracks dan is dit de je toertocht.
Elk bosje dat de streek rijk is wordt van achteren naar voren, van onder tot boven en van links naar rechts doorkruist. Wolfsdonk, Testelt, de Demer, de bossen bij Langdorp, de Gijmelmolen, allemaal passeerden ze de revue. Ik hou er wel van.
Ook de apres kan ik wel smaken. Tongerlo van ?t vat en...een gratis massage. Met frisse benen, vol melkzuur in mijn hoofd en iets later dan voorzien keerde ik tevreden naar huis terug.
Conclusie: mij zien ze er zeker weer!

Chris

DETAILS

Ardennes Trophy 2016

Nog altijd in revalidatiemodus, maar toch groen licht gekregen voor de 75km van de Ardennentrophy. Het parcours is iets minder technisch dan in Malmedy, wat het op zich minder zwaar maakt, maar voor de eerste keer sinds mijn come-back ga ik terug de kaap van 2000 hoogtemeters overschrijden.
?In tegenstelling tot de vorige edities, is er opvallend minder volk voor de langere afstanden. De 50 km komt pas op het einde samen met de 75-100 km. Dit alles maakt dat er geen files op de hellingen zijn. Het is afgelopen nacht blijkbaar vrij droog gebleven, waardoor het parcours goed berijdbaar is.
?Na een vals platte aanloop, zadel hoger zetten en pissen in den bos, eindelijk steil omhoog en omlaag. In het bos over rotsige paadjes en over singletracks op open weilanden en door riviertjes waden. Op de bevoorradingen geven ze weer rijsttaart, zoals altijd op de AT en aan eten en drinken geen gebrek.
?Onderweg nog even een Nederlander mijn pomp lenen. Na de afdaling van de trappen krijgen we de steile klim naar het kasteel naar Franchimont, een van mijn favorieten. Een klassieker die er elk jaar terug in zit en die eindigt in de schaduw van de ruine op de derde bevoorrading.
?De laatste 15 km nog meer van dit alles en uiteindelijk rijd ik binnen met 74 km en 2158 hm. Als afsluiter natuurlijk een pain de saucisse en een goeie pint. Mijn pinkstermaandag heb ik goed besteed: weer een prachteditie van de Ardennentrophy en een goeie spiertraining voor mijn revalidatie. Tevreden naar huis en morgen rustdag om de pezen te laten bijbenen en de fiets kuisen en klaarmaken voor volgende zondag...

Nicky

01/05/2016 - La Sauvenieroise

Zoals vorig jaar belooft, zakten we dit jaar weer af naar Sauveniere.
Niet met maar slechts 2 man, maar met 4! Al een mooie verdubbeling. Nochtans waren er nog meer geinteresseerden, maar de zware regens van de voorbije dagen schrikten vele leden af.
De eerste kilometers lopen samen met alle afstanden (keuze genoeg) en gaan eerst door Sauveniere om zo over te gaan naar brede, glooiende veldwegen.
Vorig jaar was het hier droog, maar nu is het parcours inderdaad veel zwaarder en reeds tijdens de eerste kilometers volgen we een groepje bikers links het veld in en komen echt in een modder/leembrij terecht. Er valt hier nauwelijks te fietsen door de klei die aan de banden, wielen, ketting, derailleur, enz blijft plakken. Dit is niet te doen...en dat was ook niet de bedoeling. We zijn namelijk verkeerd ingedraaid. En als we terug op het juiste pad zitten komen de parcoursbouwers al enkele aanpassingen doen aan de bepijling. Maar voor ons is het kwaad geschied. Onze fietsen en schoenen hangen volledig onder de modder.
Ietwat gedemotiveerd en veel tijd verloren rijden we verder. Ik heb de indruk dat we in tegenovergestelde richting rijden als vorig jaar. En zo komen we toch weer langs mooie uitzichten en pittoreske Waalse dorpjes. Dit verzacht enigszins de pijn en aan de eerste bevoorrading worden we weer getrakteerd op een ongelooflijke bevoorrading met verschillende soorten cake, suikerwafel, chocolade, rozijnen, stokbrood roerei, roerei-spek, banaan, appelsien, warme "Apfelstrudel", pannenkoeken, fruitsalade, soep, pasta met geraspte kaas, rijstpap, chocomousse, water, grenadine, Etixx,...
Toch niet te lang blijven staan, want we hebben al veel tijd verloren. We slaan de 45K op en komen bijna onmiddellijk weer op een stukje dat niet te doen is. Al vlug beklagen we ons dat we Jeanke niet gevolgd zijn op de 40K. Hier staat echt ook weer iedereen te voet. Niet voor even, maar naar mijn gevoel wandelen, glijden, klauteren we wel gedurende een dik half uur.
Daarna kunnen we toch nog even terug fietsen tot aan de boerderij (zeg maar "erf") voor bevoorrading 2. Hier zien we ook even de kans om onze fietsen af te spuiten met een hoge drukreiniger van de boer. Niet voorzien door de organisatie, maar wij maken er wel dankbaar gebruik van. Met een propere fiets kunnen we nu het laatste deel aanvatten. Maar echt lang duurt dit niet. De ondergrond is toch wel wat verzadigd en het is bij wijlen toch weer wat glijden, baggeren, van de fiets af...en toch weer wat bollen. Het idee om de 60K te doen, is al lang opgeborgen. We zijn al blij wanneer we aan bevoorrading 3 staan met nog slechts 10K te doen.
Gelukkig gaan deze laatste kilometers wel goed en voor we het beseffen staan we aan de verrassingsbevoorrading een cocktail te slurpen! Ne Zoenker heeft niet veel nodig om blij te worden. En in plaats van aan te schuiven aan de spuitstand drinken we ene meer op den apres.
Het blijft hier mooi fietsen, maar als het volgend jaar veel regent vlak voor deze TT is het misschien niet slecht om te doen wat de andere zoenkers deden: kilometers vreten op de baan als voorbereiding op het Zoenk weekend!

Cloyke

Sart-Lez-Spa

Ondanks de regen van de afgelopen dagen beslis ik om toch eens naar Ardennen af te zakken om nog eens wat hoogtemetertjes op te slaan: Sart-Lez-Spa, gelegen in de Hoge Venen, nog altijd mijn favoriete streek om te gaan biken.
Na een mooie afdaling, gaat het direct bergop, een beetje modderig, maar wel berijdbaar. Regelmatig kunnen we kiezen tussen een bruggetje of waden door de riviertjes: uiteraard gaan we voor de rivier, dan is de fiets ook weer proper.
Mooie tocht leuke steile en vrij lange klimmetjes en goed berijdbaar op enkele passages na. Ik kom binnen met 45 km en een 1050 hm.
Goede organisatie, goed afpijling, maar de pijlen zouden beter in steviger materiaal vervaardigd zijn dan papier. De bevoorradingen waren voldoende maar wel pover.
Als afsluiter natuurlijk een pain de saucisse en dan tevreden naar huis. Dit was dan mijn verslag van Sart-Lez-Spa.
Uiteraard had ik liever mee op clubweekend gegaan, maar drie stevige ritten na elkaar is nog te snel voor de knie. Maar dit weerhoudt me niet om nog iets mee te geven over mijn rit op 9 mei op het Malmedy bike festival: steile lange klimmen, technische afdalingen, prachtige riviertjes om door te rijden. Uiteindelijk binnen gekomen met 67 km en 1645 hm. Een stevige test voor de knie die het goed verdragen heeft.
Deze tocht werd voor de tweede maal georganiseerd. Goede organisatie, maar wel 20 euro voor een handmatige chronometing en povere bevoorradingen en infrastructuur.
Wel een van de mooiste tochten dat ik hier in Belgie ooit gereden heb en een waardige opvolger voor het helaas terziele gegane Cimes de Waimes. Qua parcours hoort deze zeker bij de grote drie.
Besluit: twee leuke ritjes en voor mij mag het nog meer van dat worden dit jaar.

Nicky

"C'est du caque", zei de Paashaas

en al snel weten we waarom.

Na een vlotte inschrijving (weinig volk), vertrekken Wim en ik in een bouwvallig (verkommerd) schooltje voor 50 km MTB plezier. Al snel staan we te voet in de rij op enkele steile modderhellingen. Je zakt er met je voeten tot boven je enkels in. Voor mij zie ik een mysterieuze figuur in een jeansbroek (!) eveneens met de fiets in de hand ploeteren om boven te geraken. Die dacht zeker eens een ontspannende boswandeling te doen met Pasen.

Na een stuk of vijf van die hellingskes, krijgen we dan toch het echte werk: eerst een door sommigen van ons gekende afdaling (TT van rhisnes) eindigend naast een muurtje en dan een mooie lange steile klim tot bijna aan de volgende bevoorrading. Hopelijk nog meer van dat...

Na de bevoorrading krijgen we nog enkele mooie lange steile klimmetjes. Echt leuk om te doen. De bepijling is echter bar slecht en we verliezen veel tijd met zoeken naar pijlen. En daarbij komen er ook nog enkele steile modderstroken tussen. Onze achterwielen blijven slippen en het is onmogelijk om er al rijdend op te geraken. Op het einde moeten we "retour" volgen. Daarbij slaag ik er natuurlijk weer in om een pijl te zien die ik niet had moeten zien en rij ik een helling op die op de "aller" route ligt. Nog enkele hoogtemetertjes extra dus. Ik kom binnen met 48 km en 1200 hms.

"C'est du caque", zei de Paashaas en hij heeft niet gelogen: hij heeft geen eieren gelegd maar modder, modder,... Bovendien heeft hij ook nog eens last van zijn prostaat, want de afspuitstand trekt op niet veel: te weinig druk. De fietsparking is er ook een van mijn voeten: gewoon een lint als afspanning. De douches zijn koud en het is zoeken naar de waterkraan. Bovendien maken we ook nog eens kennis met de mysterieuze figuur met de jeansbroek: het was blijkbaar de parcoursverkenner van de organisatie.

Gelukkig kunnen we toch afsluiten met de gebruikelijke apres: een hamburger met een goeie pint. Al bij al hebben we, ondanks de modder en de slechte organisatie, toch een toffe paaszondag gehad.

Nicky

20/03/2016 - OHeverlee

MBC tocht te Heverlee, Don Bosco Daar het de ganse week droog weer is geweest, verkies ik om me met de fiets naar Heverlee te begeven. Ter plaatse aangekomen en ingeschreven kwam er een grote delegatie van de Zoenkers me vervoegen. De meeste verkozen voor de 52 of 62 km, dit met het mountainbikeweekend in het vooruitzicht. Ik verkies echter voor de 30 aangezien ik nog verplichtingen heb in de namiddag. Na de start kunnen we onmiddellijk onze remmen testen en na een kilometertje of 5 verlaat ik de groep door de splitsing in het parcours. Op een rustig tempo maak ik de kilometers af en na een kleine klim arriveer ik aan de bevoorrading. Hier is echter nog niet veel volk. Na de nodige vitaminen, wafels en verfrissing begeef ik me terug op het parcours. Enkele kilometers verder hoor ik plotseling gezoem achter mij. Iets erna passeert mij een vrouwelijke schone met een e-bike. Ik vraag of het stoort als ik in haar wiel blijf zitten, na een positief antwoord voor mij, maal ik de overige kilometers, die vlak zijn, snel af. Aan het laatste klimmetje aan de spoorweg, u welbekend, moet ze even passen en rij ik verder naar de aankomst. Om mijn dorst te lessen drink ik een Broeder Jacob of twee en begeef ik me weer huiswaarts. Tegen twaalven sta ben ik reeds fris gewassen en klaar voor mijn andere verplichtingen. Conclusie: toch weer een 90 kilometer op de teller bij een aangename zon.

Sjarel

Ritverslag Bertem

Een week geen regen en een stralend lentezonnetje zorgden ervoor dat er veel zoenkers naar Bertem afzakten. Om 9u vertrokken we met een tien a vijftiental op pad. Ondanks de overvloedige regen de weken tevoren bleek het parcours bijna volledig droog. Een aantal grote wegen door het bos gingen zeer vlot. Vlak na een spoorwegovergang een helling met boomwortels zorgde voor een kleine opstopping. Na het afsplitsen van de grote tour, kwamen nog een aantal grote wegen. Parallel aan de autostrade was er een weg met enkele sporen en wat modder. Een voetje zetten, bleek niet vanzelfsprekend en bijna hield ik er natte voeten aan over. Iets verder ging het een stukje omhoog en dan wat glibberig berg af. Dit bleek ietwat tricky maar iedereen geraakte zonder kleerscheuren aan de bevoorrading.

Het hoogteprofiel bij de ravito, voorspelde dat het zwaarste nog zou komen. Niemand draaide vlakbij gasthuisberg het softe stuk op. Iedereen ging vol voor het extreme pad, dat al bij al zeer goed te doen was. De weg ging verder langs de velden rond Gasthuisberg, richting Bertem-Bos via een lange kasseihelling. Hierna werd er nog wat gedraaid en gekeerd, en wat op en af gereden, om uiteindelijk terug bij het vertrekpunt uit te komen na een dikke 45km.

Jammer genoeg was het dit jaar net te fris om buiten te zitten na de aankomst. Binnen smaken Omers en leffes echter ook.

Jeroen

13/03/2016 - Prima Vera Andenne

Een klassieker. Een begrip. Een naam als een klok. De Prima Vera. Iedereen kent de naam als verwijzing naar Milaan-San Remo. Maar ook in het MTB wereldje is dit ook ?de eerste grote afspraak? waar getest wordt hoe nefast die lange regenachtige winter eigenlijk is geweest en welke weg nog dient afgelegd te worden om op een aanvaardbaar conditioneel niveau te geraken. Door mijn schrik van de combinatie kou en bergen, maar vooral door de overlap met Kortrijk-Dutsel reed ik dit ?monument? nog nooit. Gedreven door nieuwsgierigheid en de idee van ?ik moet die toch wel ooit eens 1 keer rijden in mijn leven? neem ik zelf het initiatief, en natuurlijk klinkt dit als muziek in de oren van Geert, een gekende ?Ardennofiel?.

Geert en ik staan rond 9 uur aan de start, geen andere Zoenkers. Die zitten dus allemaal in Bertem, niet erg onverwacht. We schrijven ons in (5 euro) in een soort hangar achter een school. We twijfelen tussen 38 en 58 km. Naast de Maas dan met de neus pal in de snijdende noordoostenwind. Zo koud dat mijn lijf helemaal verstijft. We draaien een bos in waar het iets warmer is, maar de kou is echt op mijn lichaam geslagen en ik kruip daardoor als een slak de bergskes op. Geert wordt er mottig van en schiet mij voorbij. Niet veel verder begint de miserie: doordrenkte wegels en verzopen weiden bergop. We weten direct hoe laat het is. Meer stappen dan rijden dus, soms heel lange stukken en daar word ik knap lastig van. Er is zo een liedje van ?O was ik maar bij moeder thuisgebleven? en daar moest ik toch effe aan denken .

Gelukkig waren de bevoorradingen top met vanalle soorten lekkers, ook eieren met spekstukskes. Na de eerste bevoorrading minder modder en warmer. Mijn body begint zijne draai te vinden. Tijdens enkele afdalingen laat ik me gaan, heb duidelijk minder schrik dan vroeger. Ook bergop begint het dan beter te lukken. Zo bereiken we de tweede bevoorrading, waar lasagne wordt geserveerd. We gaan de 57 op. Tijdens een verschrikkelijk lange klim in een bos worden we weer te voet gesteld, en daar komen we Jurgen Schreurs van Kampenhout tegen. Een interessante gast die graag over vanalles vertelt. Het brengt ons wat afleiding, maar eigenlijk is ons kaarske langzaam maar zeker aan het uitgaan want de hoogtemeters doen hun werk.

Bij de derde bevoorrading wordt gezegd: nog 14 km. De helft te veel, schiet door mijn hoofd. En of ik gelijk heb gekregen. Tot in Andenne ging het nog, maar dan volgt nog een plaatselijke lus waar in mentaal en fysiek volledig ben ingestort, jongens wat we daar nog kregen voorgeschoteld! Eigenlijk niet voor publicatie vatbaar wat ik daar heb meegemaakt . Samen met die Jurgen een hele tijd ergens in de kant gelegen, waar we gegeten hebben, om zelfs gewoon terug op onze benen te kunnen staan. En dan moesten we terug gaan rijden om ?ooit? binnen te geraken. Dat duurde werkelijk eindeloos. Een uur over 5 kilometer of zoiets.

Onze Jurgen sukkelde nog later binnen. Daar werd nog stevig over nagekaart. Na de gebruikelijke pain saucisse de auto zoeken en huiswaarts. Om 17h15 was ik thuis.

Ik ga wellicht ooit nog terug, maar voor 50 km maximum. De rest was er voor mij echt te veel aan en dan is het echt niet zo plezant meer .

Wim

06/03/2016 - Huldenberg

"Zot". Dat wat het antwoord dat ik kreeg , toen ik om 8u15 een SMSje verstuurde om te melden dat ik naar Huldenberg ging .

Huldenberg, mijn zwarte beest wat ga je daar zoeken.
Huldenberg, het gaat er vettig bijliggen
Huldenberg, het gaat regenen, sneeuwen, hagelen.
Argumenten genoeg om niet te gaan.

Aangekomen lijkt het erop dat de SMS?er gelijk had. Parking op enkele meters van het dorpsplein. Parkeerwachters die staan te keuvelen, wegens gebrek aan werk. Aan de inschrijving niemand voor mij. Ook niemand van de Zoenk te zien.
Dus alleen maar op pad dan. Gekozen voor de 35. Huldenberg is nu eenmaal mijn zwarte beest, en het aantal hoogtemeters hier zal ook wel in orde zijn.
Op het gemakske starten, we moeten toch geen wiel proberen te houden. Na 200 m het eerste bergske. 6.7% en 880 m lang. Beloofd. Maar het is te rijden. Wel vettig, maar niet doorslippen. Boven in het veld, blijft het berijdbaar. Wel vettig ,maar niet doorslippen. Wel veel plassen. Om de tien meter slalommen of toch er maar door, in de hoop dat de plas niet te diep is. En zo is het de hele tocht. Overal berijdbaar, maar je moet je concentreren. En een plezier voor je schakeltuig is het ook niet. Ketting kraakt regelmatig. Goed schakelen en niet te hard stoempen dan, om kettingbreuk te vermijden.
Ergens rond 16 km komen we aan de break. Daar staat Nicky. Vertrokken om 7u30 voor de 65.
Wel goed gevonden van de mannen aan de break. Een rekje bekertjes, leeg, en je moet maar zelf aan de tapkraantjes vullen. Niet om te zeggen dat het druk was. Ze zullen er niet veel zin in gehad hebben gelet het beperkt aantal deelnemers. Een soepeke ontbrak wel, maar soit.
Na de wafel, banaan en sportdrankje, terug op pad. Het zonneke probeert zelfs om erdoor te komen. En dan is het toch een mooie omgeving?
Na 35km aan het einde. Nicky is nog onderweg en vermits er voor de rest niet te veel volk is opgedaagd, geen wachtrij aan de spuitstand. Handig, fietske direct proper. In de sporthal zat max 20 iets te drinken. De mannen aan de tap stonden ook maar te koekeloeren.

Was het door het slechte weer?
Zit de klad wat in de toertochten? Huldenberg is toch een van de winterse triptiek? Is het omdat Heverlee en Pellenberg nu in het najaar zitten , dat de Vlaams brabants MTB fans het laten afweten ?
Is iedereen de winterse regen kotsmoe?
Of hebben de successen van de Vlaamse wegrenners in het openingsweekend ervoor gezorgd dat iedereen de weg op is, en de offroad links laat liggen.

Volgend jaar opnieuw? Toch wel hoor. In de winter is het nu eenmaal nat, koud, vettig. Anders moet je idd maar op de weg gaan rijden.

Jeanke

28/02/2016 - Mol-Wezel

En dat weer dat blijft maar slecht ... dacht iedereen ...

Die zondag 2 opties : de eeuwige Presley rit of het verre Mol, we kiezen voor het verre Mol

Ik tank voor de eerste maal in 2016, de firma wagen hebben we ingeruild voor de trein en dus koop ik een auto om zondags te gaan biken ... weird ...
Mol wezel dat wil zeggen VOLK, het eindelijk was de zon er en iedereen zit duidelijk wat op zijn honger, mijn doel is meer om wat kilometers te malen want de woon-werk ritten staan op een laag pitje, deels omdat het gewoon slecht weer is anderszijds omdat het te druk is opt werk. Maar ik ebn hier niet om te zeuren, we leggen 4eur neer en beginnen aan de ...

Alle 3 starten we en aan de splitsing beslist Jokke om de 74 te doen :-), het is hier biljartvlak dus met elke coditie moet je hier wel uitkunnen rijden, ware het niet dat beide voorzitters er een zeer strak tempo op nahielden en ik eigenlijk de eerste 20km een beetje moet harken

De break is niet speciaal, de soep is ok en eten doe ik vrijwel nooit, hoppa verder ...

Jokke is duidelijk niet in zijn dagje, de zon heeft hem een bruin kleurtje gegeven maar de inspanning laat het rood wat primeren :-) Na de break krijgen we een stuk wind op kop, man ik waande me aan zee ... het was harken voor ons alle drie, wind weg ... Jokke ook, hefet wijzelijk besloten de lus van 5km te laten voor wat ze is, ik neem kop en we rijden verder, echter deze keer leg ik de pees erop, had dat beter niet gedaan blijkt later. Op dat stuk worden we door 6tal zware motards achtervolgd, hier kan alles ...

De kempen is zoals gewoonlijk laagvlieger land, het stoort me enorm, maar de laagvliegers zie je niet op de langere afstanden, zegt genoeg over de watjes ...

Jokke halen we uiteraard niet in en ik moet den Tom lossen die duidelijk nog jonge benen heeft :-) op het einde nog een rondje rond de vijver en 2km wat ze noemden signle track, maar eigenlijk gewoon een dom stuk parcour was

Besluit : ondanks het laagvlieger geweld, ondanks het mindere einde, ondanks de fritten (merci Jokke) was dit eigenlijk wel een zeer leuke rit en de verplaatsing waard !

Presley

Comeback...

Na de griep en een massa andere excuses moet ik tot mijn scha en schande vaststellen dat het al weken (eigenlijk maanden ) geleden is dat ik nog op mijn mountainbike heb gereden. Wat is er dan beter om een comeback te maken dan Gelrode? Met de fiets tot aan de start. Om 9.45u ingeschreven (het leken wel Karel starturen...later bleek zelfs dat Karel nog een kwartier vroeger gestart was.)
En dan begonnen. Opvallend proper. Elk stukje dat er ook maar een beetje modderig zou kunnen bijliggen laten de organisatoren links liggen.Sommige tradities zijn dus allang niet meer wat ze geweest zijn. Het eerste deel is gewoon wind tegen de Demerdijk op. Niet zomaar een klein stukje maar tot in Langdorp. Ik heb al spijt dat ik niet vroeger vertrokken ben en wat in de wielen kan zitten. Na Langdorp kom ik eindelijk een zeldzaam wiel tegen en besluit dan ook schaamteloos in dat wiel te kruipen. Kilometers lang. Iedere keer als de mountainbiker in wiens wiel ik zit omkijkt hoest ik eventjes. Hoe slechter de conditie hoe slechter het karakter wordt...
Break.
Wim en Geert zijn de eerste zoenkers die ik tegenkom. Zij hebben daar al een extra lus gereden (die ik wijselijk zo laat). Na de break gaat het weer richting Aarschot, ietsje meer hoogtemeters, maar nog altijd droog en zonnig. En modder? Nauwelijks. Nu blijf ik in het wiel van W&G die zich op Parijs Roubaix aan het voorbereiden zijn. Aan een strak tempo (als is de term strak zeer relatief ik weet het) rijden we de tocht uit. Nog een laatste steile helling voor het einde en dan zijn we er. Karel is ook net aangekomen. Nog iets drinken in een sfeervolle kantine waar de condens van de ramen loopt.
En dan naar huis; nog op tijd voor Kuurne Brussel Kuurne. Enfin het seizoen is terug begonnen ;-)

Joris

Kalmthoutse Heidi

Nadat Geert ons vorige week liet kennismaken met Hoger Heidi, is het deze week mijn beurt om de Kalmthoutse Heidi aan u voor te stellen.
Wij hebben natuurlijk ons maandelijks quota al lang gehaald dus daar gaan we niet meer over uitweiden. Maar Geert moet toch wel degelijk iets tekort komen want hij denkt, droomt, leeft en zevert constant over vrouwen en seks. Waar het hart van vol is, loopt de mond van over.
Inschrijven verliep vlot en al snel gingen wij op zoek naar ons Heidi. Eerst een 5-tal km asfalt om dan het militair domein van Brasschaat in te duiken. Aan singletracks geen gebrek en al evenmin aan modder. Qua hoogtemeters geraakt ons Heidi met moeite aan een maatje A.
Na 30km wroeten, stoempen en soms ook baggeren was mijn bidon naft tot ver onder het reserveniveau gezakt. Op (slecht) karakter toch nog die laatste 10 km afgehaspeld en gelukkig voor mij zat er nog 5 km asfalt in.
Het is niet echt de grote liefde geworden waar ik op gehoopt had. Daarvoor was ze niet mooi genoeg. In deze streek zijn er zeker veel fermer mokkes te spotten.
Voor mij viel de Kalmthoutse Heidi toch een beetje tegen. Ik had meer van haar verwacht. Maar verwacht elke vent dat niet van zijn madam ?

Jokke

14/02/2016 - De 25 hoogtepunten (orgasmes) met Hooger Heidi

Algemene beoordeling : A+
Om er te geraken : ongeveer 1h bollen met de auto (vanuit Overijse), tis echt bachten de kuppe maar dan in het noorden
Afstanden : 25-45 km
Prijs :4- 5
Inschrijving : vlot
Modderindex (presley = 10/10) : 5/10 (geen modder maar veeeeeeel te vermijden plassen)
%bos : 70%
%veld en boomgaarden : 10%
% heide : 20%
% asfalt : 4%
%singletrack : 50%
Bepijling : duidelijke geel/oranje pijlen
Bevoorrading :1 bevoorradingen, aanbod is voldoende
Opmerkelijk : impressionante dennebospartijen met serieuze zandbergen
Grote afwezige : Tommeke Boonen en alle zoenkers

PROZA :

Wat een druilerig weer deze zondag, de gemiddelde zoenker heeft gisteren avond al beslist om de oh zo gevoelige technologie van de al oh zo gemartelde mtb op stal te laten en zich in volle ochtend erectie aan te drukken tegen het warme lichaam van de vrouw die zich naast hem presenteert van haar beste kant om het noodzakelijke minimum aan maandelijkse sex toch nog proberen te halen.

Niet zo in Overijse waar gemiddeldes al lang zijn overschreden en de vlo geen schrik heeft van een extra moddermarteling. De vlo heeft ook net een nieuwe witte magura Menja M100 geinstalleerd gekregen en staat te popelen om bereden te worden. Ze gaan daar in Hoogerheide moeten rap zijn vandaag om niet ondersteboven gereden te worden door de Belgische vuile-fiets wereldkampoen.

Effe ter verduidelijking, het cyclocross wereldkampioenschap-hoogerheide heeft nix te maken met deze TT. Cyclocross is links van het dorp, deze TT rechts van het dorp, 100% op het grenspark dat de Kalmthoutse heide wordt genoemd.

Met het buffaloke en een volle broek sta ik om 8h30 het vrouwtje te imponeren dat mijn centjes correct incasseert en met veel plezier mijn VWB kaart scant, helaas herkent de scanner mij niet en moet ik de volle pot betalen. Maar voor dit ros kassa meisje vind ik dat helemaal niet erg, ze had nog meer mogen vragen zelfs, voor extra services natuurlijk. Ik ga haar Hooger Heidi noemen, deze hoogblonde, en hoop haar nog eens tegen te komen tijdens deze tour of erna.

Is het een wonder of moest het zo gaan? Hooger Heidi staat 5 minuten later naast mij en haalt een vlo op uit de fietsenstalling. Een single speed! Nu kan ik haar eens goed bekijken van alle kanten, ze mag er ook van onder best wezen, deze vrouw van hooguit 30 zonder complexen over haar perfecte bips en andere welvingen.

Even schiet nat nanninneke van enkele jaren geleden door mijn hoofd. Ze had minder kleren aan en dat maakt vergelijken wel moeilijk. Vorige week zijn we haar nog eens gaan zoeken maar het regende niet genoeg om haar nog eens uit de kleren te krijgen. Tis godgeklaagd dat het altijd regent op de verkeerde momenten, GRRRR aan de opwarming van de aarde!

Er was ook die paaldanseres in Schaffen maar die was per minuut betaald en in 1 minuut kan ik geen correct oordeel vellen over de "mountainbike" kwaliteiten van een vrouw.

De vraag blijft natuurlijk waarom Hooger Heidi de kassa heeft verlaten en de tour aanvangt met deze wereldkampioen...Het antwoord zal pas later komen en heel onverwacht.

Hoger Heidi bestijgt haar singlespeed, de uitstraling van haar lichaam verraadt ervaring, het is niet de eerste keer dat ze de ijzeren KLEIN de sporen geeft.

En dan begint de race, ongelooflijk hoe ze de eerste kilometers door de licht toegeslipte Hoogerheidse bosdab voorbij de andere bikers schuift. Met een onopvallende maar constante gedrevenheid die ik nooit eerder bij een vrouw waargenomen heb. Bos in bos uit, ze blijft die zelfde cadans aanhouden, onachtzaam voor het geknoei van haar vooral Hollandse medebikers die er hier een infantiele samsonkerstshow van maken met hun geknoei om over de glibberige boomwortels te raken.

Zelfs na 20 kilometer kan ik nog steeds geen grijntje vermoeidheid aflezen van haar perfecte achterwerk. De zandbergruggen met soms stijle oprij glijden als boter onder haar nobby nics weg alsof het asfalt trackskes zijn. Van plassen heeft ze geen schrik, ze lijkt ze te doorzien, de harde plekken te vinden om te waden zonder nat te worden. Ik wil haar copieren. Maar dat lukt niet, ik zit met mijn gedachten al op de heide die komen gaat en wat stoeiwerk ik daar vandaag zou kunnen verrrichten. Dus rijd ik me vast in de dab en moet haar wiel lossen, daar gaat mijn kans op raggen in de heide. Gelukkig komt de bevoorrading eraan, geen rijkelijke maar je kan je vlees hier aansterken om de fysieke beproeving die gaat volgen aan te kunnen. Zover kom ik niet want Hooger Heidi haar vlees is blijkbaar snel herbront en voor ik goed een waterke en een wafelke achterover heb gedrukt is ze al op weg om haar KLEIN te bestijgen.

Verdorie, ik had niet verwacht dat het hier zo snel zou gaan, we zijn terug vertrokken voor durende single tracks, op en af de eindeloze, beboomde zandduinen van de Kalmthoutse heide. We zijn goed bezig over het onvoorstelbaar maar tot nu toe asfaltvrije parcours!

Tot ze ons langs een meer(tje) sturen. Dit is door de overvloedige regen van de afgelopen weken en vooral nacht zo aangezwollen dat het onmogelijk is om niet over de ondiepe, zanderige oevers te rijden. En daar maakt Hooger Heidi een inschattingsfout, alsof ze de zandgrip van een fatbike heeft werpt ze zich op de zandoever met haar lichaam helemaal naar voren. Maar de dunne voor-Nobby Nic blijft steken en werpt Hooger Heidi gracieus...in het ondiepe water. Ik sta daar en ...kijk er graag naar. Moet ik nu ook het water in en riskeren dat mijn winterbottekes onder water komen? Of wacht ik af tot ze zelf uit het water komt gekropen met de vlo in de hand.

Lang moet ik niet nadenken, haar spannende bovenste blousonneke is door de val bijna helemaal opengescheurd en ze staat daar vertwijfeld in het water, niet wetende of het nu belangrijker is om haar halfnaakte lichaam te bedekken of om uit het koude water te komen. Ik help haar uit het water en check of ze niets gebroken heeft. Ik maak haar ook duidelijk dat ze in die natte kleren niet verder kan, het is nl nog altijd aan het zabberen en het is behoorlijk koud. Ze neemt graag het thermisch T-shirtje en het rode zoenk regenvestje aan dat ik altijd in mijn rugzakje heb en na wat sleutelen aan haar machien kunnen we samen de tour hervatten. Nu neem ik de kop zodat ze wat op adem kan komen in mijn wiel, alhoewel dat ik soms toch behoorlijk moet stoempen om haar niet voorbij te laten bollen.

Allez, na een half uurke spielerei komen we aan en bedankt Hooger Heidi mij gepast voor bewezen diensten. Ze is gekomen met een camper en daar vindt ze nog wat droge kleding. Ze wil het rode regenvestje en het thermisch bloeske wel gewassen terugbrengen naar Overijse maar dat is toch wat zonde van de geproduceerde CO2.

In de cantien drinken we nog een lokaal biertje (Lef) en dan is dit zondags avontuur weeral achter de rug. Nog een uurtje namijmeren in de auto over deze leuke Hoogerheide TT en voila ik ben klaar voor nog een feestje in de namiddag.

Tot volgende week HoogerHeid(e)((i), maar dan aan de andere kant van de grens ( TT Kalmthout, 21/2/2016)

Geert

/2016 -

07/02/2016 - Naninne

Al drie weken niet gereden en bakken regen de voorbije dagen en nachten.
Welke keuze moet ik maken? Niet biken of toch naar Naninne?

Omdat de buienradar meevalt, sta ik toch vroegskes op om Wim en Geert in Naninne te vervoegen.
Naninne is sowieso een zware tocht en vandaag zal dat er niet op verbeteren.

Rond 8u30 vatten we de 'grote' toer van 45km aan.
Er is weinig volk (hoe zou dat komen ;-) en overal lange broeken, winter- of regenvest te zien want het is fris en die wolken dreigen toch.

De eerste kilometers bevatten nogal wat asfalt dus 'dat gaat hier nog meevallen' denken we.
Maar nee, enkel nog velden en boswegen met serieus modder gehalte.
Toch blijft het bereidbaar, op enkele vettige stroken na.
Of beter: hele toer is vettig met enkele zeeeer vettige en onbereidbare stroken.

Op beide munt/grenadine bevoorradingen komen we groepje nederlandstalige meisjes tegen die de kleine toer doen.
Blond lang haar is voldoende om Geert ons zijn 'bloot Naninneke' ervaring te laten vertellen ...
De testosteron stijgt en ... je moet hem zelf het verhaal maar eens vragen, 't is de moeite :-)

We hebben trouwens nog een primeur meegemaakt: een bevoorrading in een verwarmde voetbalkantine!
Dat deed deugd want warm werd het buiten niet, ook al hebben we een paar zonnestraalen gevoeld.

Enfin, bij aankomst was een bike-wash zeeer welkom maar het ging daar gewoon niet vooruit.
Geen bike-wash dus maar wel een donker biertje vooraleer we huiswaarts keren rond 13u30.

We hebben het gehad vandaag, ons 'nat Naninneke' :-)

Bart

31/01/2016 - Houthalen-Helchteren

Algemene beoordeling : A
Om er te geraken : ongeveer 1h bollen met de auto, tis echt bachten de kuppe maar dan aan de andere kant vant land
Afstanden : 25-45 km
Prijs :4- 5
Inschrijving : vlot
Modderindex (presley = 10/10) : 5/10 (geen modder maar veeeeeeel plassen)
%bos : 50%
%veld en boomgaarden : 10%
% heide : 30%
% asfalt : 4%
%singletrack : 50%
Bepijling : soms toch wat magerkes, die fietspromo pijlen zijn ook niet zo goed zichtbaar
Bevoorrading :1 bevoorradingen, aanbod is voldoende maar mager
Opmerkelijk : een prachtig crossparcours met kuilen en heuveltjes van wel een paar kilometer
Zoenkers : Geert , Posse
Grote afwezige : Tommeke Boonen en de rest van de zoenkers

PROZA :

Overtrokken weertje smorgens maar het zou toch droog blijven tot de noen. De buffalo toch aan en een waterdichte broek om na de zondvloed van gisteren en deze nacht door de hopelijk niet te talrijke plassen te rijden.

De TT trekt zich direct off road op gang en zal eigenlijk alleen maar heel beperkt over de asfalt gaan. Het valt op dat het hier een vakantie oord is, overal caravanhuisjes.

In de eerste helft valt vooral het parcours door de heide op, kilometers scheuren door open zandvlakte met alleen wat schapen en herten. De Posse mist wel een paar varkens. Hij rijdt zoals gebruikelijk op elke TT ook weer een beest van de weg, vandaag is dat een kraai die TT kadavers aan het opsmikkelen is.

In de boskes zitten onvermijdbare plassen, niet vettig maar uw schoenen komen er wel onder water van staan. Heerlijk toch als ge dan een waterdichte broek aan hebt, ge voelt de liters water gewoon terug naar de aarde keren en uw voetjes blijven lekker warm. De ketting en trapasrollementen zien wel af, zo'n plas brengt toch direct wat zand omhoog en dat werkt als schuurpapier, ik zal na deze rit mijn ketting serieus moeten aanspannen en tijdens de rit gaat de ketting er zelfs af van de uitlebbering.

Ongelooflijk hoe ze hier bos tracks blijven schudden uit hun mouw, het enige wat al vanaf de begin kilometers opvalt is dat er hier veeeel minder volk is dan in Lommel en dat ge hier dus ook minder voorbijgevlamd wordt,in het 2e deel van de TT zelfs helemaal niet meer (behalve op het einde omdat de kaars uit was door Posse zijn beukwerk)

De bevoorrading heeft soep! Met ballekes! En de gebruikelijke cake, bananen, appelsien, en drinkbare recuperatiedrank.
De Posse houdt zich tot bij de bevoorrading nog wat in om de mindere goden te sparen maar als hij gepasseerd wordt door een roholff in een 29 wiel draait hij helemaal door en vliegt hij het cross parcours in als een bezetene. Ik zie hem dan ook niet weer, ook niet nadat ik de op-en-neerkes bij de great lakes op het einde skip en rechtstreeks binnenrij.

Geen gratis frieten of Leffe in de cantine maar wel pannekoeken.
Met een keizer karel, die veel te vlot binnen gaat terwijl we naar het wereldkampioenschap nieuwelingen kijken op de TV, vooral de Check die bijna 2 keer het kampioenschap wint doet de cantine uitbarsten in eenhilarisch gelach.

De Posse heeft zijn vlo al proper gezet voor hij binnenkomt, ik moet de mijne thuis toch nog effe onder handen nemen, nieuw pedallen steken (om de kniekes te sparen), zadel terug wat lager (om de rug te sparen), ketting aanspannen (om de tandwielen te sparen zodat ze toch minstens 10.000 km meegaan), nieuwe (zelfgemaakte) remblokskes steken (zodat de remcylinders toch minstens 30.000 km meegaan)en we kunnen er weer een week tegen.

Merci Kelchterhoef voor uw infrastructuur en voor het half dagske vakantie in eigen land op slechts 1 uurke van de deur.
Tot volgend jaar.

Geert

24/01/2016 - Lommel

Algemene beoordeling : A+
Om er te geraken : ongeveer 1h bollen met de auto, tis echt bachten de kuppe maar dan aan de andere kant vant land
Afstanden : 25-45 km
Prijs :4- 5?
Inschrijving : vlot
Modderindex (presley = 10/10) : 0.5/10 (Heeeeeeeeeeeeeeel weinig modder)
%bos : 50%
%veld en boomgaarden : 20%
% heide : 20%
% asfalt : 4%
%singletrack : 50%
Bepijling : soms toch wat magerkes, de pijlen zijn ook niet zo goed zichtbaar
Bevoorrading :1 bevoorradingen, aanbod is voldoende maar mager
Opmerkelijk : Ongelooflijk drooog parcours ondanks de regen
Zoenkers : Wim, Geert , Posse
Grote afwezige : Tommeke Boonen en de rest van de zoenkers
Overtrokken weertje smorgens. De buffalo is niet echt nodig voor de temperatuur maar des te meer voor de voorspelde regen. Gisteren en de afgelopen dagen is de sneeuw gesmolten en veel regen gevallen, echt een zondag dus om naar het verre limburg te rijden.

De TT trekt zich direct off road op gang en zal eigenlijk alleen maar een kort verbindingsstukje en een kort eindstukje over de asfalt komen.

Ongelooflijk hoe ze hier bos tracks blijven schudden uit hun mouw, sommige boskes worden welisbaar uitgebuit met rakende lussen maar het is hier zo droog en schoon dat het plezant blijft.

Het enige wat al vanaf de begin kilometers opvalt is dat er hier gevlamd wordt, zelfs op de single tracks worde langs alle kanten genomen, zonder verwittiging.

Vooral de veelvuldig aanwezige cyclocrossers kenner er wat van.

Gelukkig worden die crossers voldoende afgestraft op de zanderige stroken, ze rijen hun derailleur vlot in hun wiel en verwensen de rohloff rijders die wederom overal vlottekes doorrijden.

Door het ontbreken van deftige hellingskes slaagt de Posse erin om de rest van de zoenkers er af te rijden voor de bevoorrading (nochtans we snijden lussen af en duwen hem de kant in maar nix baat)

De Posse voelt zich wel genomen door Sabine de weertrut, hij staat hier in zomertenue en het regent.

Die lichte regen voelt toch net iets kouder aan door de honderden gaten in zijn armbeschermers.

Zijn kniekes rammelen zo hard bij de bevoorrading dat we geen extra soepke nemen en de heide induiden met een halfgevulde maag.

En daar profiteert tem natuurlijk van, net voor de laatste serie single tracks rijdt hij weg, heel goed wetende dat er daar een massa onpasseerbare snoetjoeng rijden.

Geen gratis frieten achteraf zoals de Jokke had gepredict maar wel een gratis leffe (omdat ze aan de inschrijvingskassa te veel geld hadden terug gegeven)

Wat betreft het kuiswerk achteraf : verwaarloosbaar, ketting wat borstelen en vuil motorolie der over.

Het leven kan toch simpel zijn (in Limburg)

Geert iov Wim

17001/2016 - Kluisbergen

Algemene beoordeling : A
Om er te geraken : toch wel 1,5h bollen met de auto, tis echt bachten de kuppe
Afstanden : 25-45 km + 55 chrono (de chrono was blijkbaar 10 jaar geleden wereldberoemd met deelnemers als Sven Nijs en Meirhaege maar daar schiet nu niet veel van over)
Prijs : 5?
Inschrijving : vlot
Modderindex (presley = 10/10) : 10/10 (Heeeeeeeeeeeeeeel veel modder maar draaglijk voor rohloff)
%bos : 25%
%veld en boomgaarden : 40%
% asfalt : 25%
%singletrack : 0%
Bepijling : soms toch wat magerkes, de pijlen zijn soms te laat zichtbaar
Bevoorrading : 2 bevoorradingen, aanbod is voldoende maar mager met (lekkere) betonstroopwafels waar ge nog 3 dagen stinkende scheten van laat
Opmerkelijk : Gratis lekkere spagetti achteraf
Zoenkers : Wim, Geert
Grote afwezige : Tommeke Boonen en de rest van de zoenkers

Schoon weertje maar koud vandaag. De buffalo is echt nodig. Gisteren en de afgelopen dagen heeft het veeeel gesneeuw en geregend maar tegen alle goede adviezen in wil ik deze TT toch graag rijden. Misschien is door de vorst van de afgelopen nacht het parcours wel moddervrij?! Ook omdat de beurs Velofollies vlakbij is en we in de namiddag willen zien welke vlo we binnen 15 jaar op tweedehands.be kunnen aantreffen.

De TT trekt zich op gang over de asfalt, 3 km hard naar beneden maar wel gevaarlijk door de bevrozen sneeuw op de weg, we zien een paar onervaren bikers tegen het asfalt gaan waaronder een steenharde bruggeling met werkschoenen en in korte broek die uit zijn hoofd bloed maar doodleuk blijft doorgaan.

Na 3 km belanden we in het veld en we zien een boot opduiken, dus zitten we zeer laag. In de omliggende velden staan er veel plassen (meren) en eigenlijk op de veldwegen is dat niet anders. De helft van de tijd rijden we in Wallonie. Werkelijk mooieomgeving grotendeels door velden en bossen.

Wel in 70% van de offroad parcours vettigheid, zelfs in de bossen is het soms dabberen om vooruit te geraken, ook bergaf. Ook veel onvermijdbare plassen waardoor ik terug weet hoe een kleddernatte reet aanvoelt. Er wordt hier niet gevlamd, zelfs niet door de chronorijders. Gelukkig zijn de vettige hoogtemeters naar beneden, de organisatie heeft woord gehouden en de omhoog te rijden stukken zijn meestal over de asfalt .

Er zitten in deze TT ook een aantal beroemde bergskes : de patersberg en de oude kwaremont zijn de 2 die ik herken (en die deden zeer mede dankzij de nochtans correct heraangelegde kinderkopkes). Wat ook opvalt is het zicht op een kerncentrale die in het vlakke deel van kluisbergen is opgetrokken en van op alle bergen in de buurt zichtbaar is. We vragen ons af hoe het komt dat deze toch wel landschaps bezoedelende centrale niet in de beelden van de Ronde van Vlaanderen opduikt. Waarschijnlijk is het ook door de water koeling van deze centrale dat er hier zo veel water staat.

Deze TT zou elke zich zelf respecterende mtb'r moeten gedaan hebben om te weten wat ons Vlaanderenland te bieden heeft... maar dan liefst in een ander seizoen... Op dit moment in het jaar kunt/moogt ge deze eigenlijk alleen maar doen met een rohloff. Ik heb voor de eerste keer sinds lang mijn vlo nog eens volledig moeten afspuiten, dat zegt genoeg. Er waren wel genoeg lansen beschikbaar dus afspuiten met 2 lansen was geen probleem.

De gratis spagetti acheraf is lekker en het water in de douche goed warm maar weegt dit op tegen 1000 plakkende hoogtemeters?

Wat betreft de beurs achteraf : de trend voor de komende jaren is : fatbike, zelfs met elektrische motor, eventueel met beperkte dikte van banden (3.0). Er waren zelfs stands waar geen vlo meer stond zonder elektrische aandrijving. Ook veel gellekes en energybars gezien en geproefd en fiets reisburo's naar het zuiden. En ook niet verwacht dat er zo veel custom bikes zouden staan. Helaas niet kunnen testrijden met een pinion maar misschien hebben we erover gekeken want deze lijken op elektrische fietsen met middenaandrijving. Wat ook opviel is dat de gemiddelde prijs van de fietsen die ten toon stonden rond de 4000? ligt. Binnen 15 jaar kosten die nog maar 400? en de derailleurversies kunde dan gratis van het groot huisvuil rapen. De 29 inch blijft zich ook verder zetten maar we zagen toch nog nieuwe 26-ers.

Geert

Hechtel

Rond 9 uur komen Rickske en ik toe aan de start. We worden er al opgewacht door Geert en Wim. We verwachten geen andere Zoenkers meer want Hechtel is toch een flink eind van Leuven. Al direct na het vertrek krijgen we een mooi stukje parcours met een reeks single tracks door de grote zandbak in en rond Hechtel. Behalve enkele stukjes in het bos, hebben we hier geen spatje modder. Het is maar een voorsmaakje want tijdens de rest van de tocht krijgen we nog veel meer te zien van deze mooie omgeving. Aan de bevoorrading een lekkere sportdrank, cake en een zeer lekkere tomatensoep (met echte balletjes volgens Wim). De organisatie doet hier erg zijn best. Tijdens het tweede deel van de tocht rijden we soms lange stukken rechtdoor in een bos. Ik waan me even in de hoge venen. Na 45 km komen we terug aan de start. Ik kijk al uit naar de editie van volgend jaar.

Michel

10/01/2016 - Lovenjoel

De voorspellingen voor zondag waren niet al te goed wat het weer betreft en met de regen van de voorbije dagen zou het wel eens heel modderig kunnen worden.
Maar de weergoden waren ons toch gunstig gezind op zondagvoormiddag. Het zonnetje scheen hoog aan de hemel. Er was enkel een scherpe, snijdende wind maar voor een recreatieve sporter was het meer dan goed weer om te gaan fietsen.
Negen uur haalde ik niet, daar er bij de bakker wel 15 mensen voor me stonden aan te schuiven. Dus kon ik evengoed nog eens goed ontbijten daar ik verwachtte dat er wel eens goed zou moeten "gestoempt" worden in Lovenjoel.
Al bij al viel dat nog goed mee in Lovenjoel. De parcoursbouwers hadden duidelijk rekening gehouden met het weer en kozen vaak voor berijdbare paden.

Het vertrek was langs het spoor richting Leuven om dan halverwege het asfaltpad langs het spoor in Korbeek Lo te verlaten en links af te slaan op een mooie berijdbare kasseiweg het veld in. Een eerste opwarmer was een feit, daar de eerste hoogtemeters zich aandienden. We reden dan al snel richting "Wilderhof" in Bierbeek. Daar wist ik al dat ik er goed aan gedaan had om s' morgens nog vlug mijn semisliks te verwisselen voor een stevige modderband. Enkel de bandendruk was nog veel te hoog (2 bar). Die moesten platter dacht ik. Gelukkig heb ik dat niet gedaan daar de volgende stukken veel verharde wegen waren. Via het "berkenhof" in Bierbeek ging het naar de "Lindeboom" om vervolgens naar het bezinningsoord "den bremt" te rijden. Nu zaten we al in "mollendaalbos". Via een lange dreef reden we naar de Naamsesteenweg om die aan Chateau de Namur over te steken en alzo naar het "Zoet wate" te rijden. Via het "Spaans dak" ging het langs de bekende holle weg richting "speelbos" in het "Meerdaalwoud". Daar langs de "Weertse Dreef" was de eerste en enige bevoorrading (km 30). De bevoorrading was gewoon goed met een sportdrank en de bekende koeken. Nu ging het richting "kluis" om daar de bekende steile klim te doen. Mooi en goed berijdbaar, maar stevig in de kuiten voelend. En dan kwam de lange holle weg langs de "muur". Die bleef maar duren. Eens boven was het een modderpoel van jewelste. De eerste dreef naar rechts en dan recht op recht richting Naamse Steenweg om daar de single track te nemen parrallel met de steenweg. De brug over de steenweg en dan even de weertsedreef (in mollendaalbos) om onmiddellijk rechts af te slaan. Na 300 meter links af en altijd maar recht door. Uiteindelijk kwamen we langs de "Brise Tout" en reden we richting Bierbeek centrum. Net voor de "Borre" kwam er een verrassing. Een holle weg naar links die ik nog nooit gedaan had. Zeer mooie single track maar eens boven was het hard duwen in het veld om niet stil te vallen. Steile afdaling en beneden onmiddellijk naar rechts om de kasseiklim aan te vatten richting voetbalveld. Via de "Borre" reden we richting onze sponsor nl "D-STORE" om via enkele single tracks en veldwegen richting "Den Bremt" en Cafe Heidezonen terug het veld in te rijden net achter de kapel aan het rond punt. Nu was het niet ver meer. Langs snelle veldwegen was het nog even langs het "Bost", een omweg die er voor mij teveel aan was daar de benen "flok" begonnen aan te voelen. We passeerden nog vlak langs het voetbalveld van FC Boutersem. Een betonwegje naar beneden en dan evenwijdig langs het spoor langs de oude "Tastevin" (in het verleden een goed restaurant) van vroeger naar Lovenjoel te rijden. Moe, voldaan en heel blij dat er een voetbalkantine was met "blonden" en" bruinen" heb ik mijn stalen ros met veel plezier afgegeven (48km).
In de kantine hing een zeer bekende geur van zweet, bier, modder en vooral een "bedoefte" lucht. Maar het enthousiast onthaal van de reeds aanwezige dapperen van de Zoenk maakte mijn voormiddag compleet. Na een gezellige babbel met de mannen kon ik rustig terug naar huis fietsen om al uit te kijken hoe Wout Van Aert Belgisch kampioen zou worden. Had ik toch mijn ogen maar open gehouden dan had ik het beter kunnen beleven, maar die TT van Lovenjoel zat lelijk in mijn lijf. Ik heb dan ook alleen maar een Belgische vlag zien vallen voor de crossfiets van Wout Van Aert en een dolgelukkige Belgische kampioen zien arriveren. Ene schone zondag noemen ze dat en meer hoeft dat ook niet te zijn.

Luc